Airnergy dla samoregulacji – intensywnie, leczniczo, prewencyjnie

W ostatnich latach nastąpił znaczny rozwój technologii Airnergy. W rezultacie pierwotne i powszechnie stosowane określenie „terapia Airnergy” okazało się niewystarczające dla dużej liczby jej możliwych zastosowań. W ten sposób powstała koncepcja terapii somatowitalnej, która jest metodą leczenia złożoną z trzech rodzajów terapii.

Terapia spirowitalna

Ta najstarsza forma naszej terapii oparta jest na wdychaniu zenergetyzowanego powietrza a pomocą aparatu oddechowego – kaniuli. Czas, częstotliwość i intensywność stosowania mogą i powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Terapia gastrowitalna

Terapia gastrowitalna zakłada picie zenergetyzowanej wody, która wytwarzana jest w urządzeniu bąbelkującym i butelce podczas stosowania aparatu oddechowego. Terapia ta najczęściej łączona jest z terapią spirowitalną. Możliwe jest jednak również jej odrębne stosowanie. Ta metoda sprawdza się zwłaszcza w przypadku zwierząt, które oczywiście nie mogą używać aparatu oddechowego czyli kaniuli.

Terapia dermowitalna

Urządzenie (Airnergy Stream) przykładane jest do dotkniętych dolegliwościami miejsc na ciele i działa z zewnątrz. Airnergy Stream nie wymaga bezpośredniego kontaktu ze skórą, dzięki czemu aparat może być stosowany przez ubranie.

Ta najstarsza spośród naszych terapii oparta jest na wdychaniu zenergetyzowanego powietrza za pomocą aparatu oddechowego – kaniuli. Czas, częstotliwość i intensywność stosowania mogą i powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Terapia spirowitalna SVT (dostarczanie energii przez oddychanie)

W praktyce terapii spirowitalnej specjalny aparat do inhalacji zasysa powietrze przez filtr (chroniący przed kurzem i zarazkami) i pod wpływem działania światła o określonej długości fali oraz katalizatorów zamienia obecny w nim tlen trypletowy (3O2) w tlen singuletowy (1O2) – dostarczanie energii w procesie chemiosmozy. Następnie aktywowane powietrze jest nawilżane w wypełnionej wodą szklanej butelce, po czym raz jeszcze przepływa przez powlekaną barwnikiem powierzchnię. Podczas powrotu z tlenu singuletowy (1O2) do stanu podstawowego tlenu trypletowy (3O2) uwalniana energię ktora jest absorbowana przez molekuły wody (budowanie wiązań wodorowych). Nasycone parą wodną powietrze przepływa z prędkością ok. 4 l/min. przez adapter ze stali szlachetnej, do którego podłączona jest kaniula. Wzbogacone fotonami przez wiązania wodorowe powietrze może być łatwo wdychane i transportowane do płuc, gdzie fotony przenikają do krwi, a następnie do mitochondriów, w których rozpoczynają swoje działanie. Analiza danych pacjentów dotyczących efektywności spirowitalizacji wykazała jej skuteczne stosowanie w chorobach układu nerwowego, dróg oddechowych, układów krążenia, ruchu i hormonalnego, a także w przypadku zaburzeń przemiany materii, dolegliwości bólowych, chorób oczu i niedomagań układu odpornościowego. Dodatkowo odnotowano pozytywny wpływ terapii na poziom energii (wydajność, aktywność, wytrzymałość, siła, motywacja), samopoczucie (jakość snu, nastrój, oddychanie, trawienie, dolegliwości bólowe, odporność), regenerację (pogłębienie, przyspieszenie, odprężenie, uspokojenie tętna), a także zmysły (węch, wzrok, dotyk, równowaga). Tę ocenę potwierdzili jednogłośnie we własnej ankiecie opiekujący się pacjentami terapeuci.

Urządzenie (Airnergy Stream) przykładane jest do dotkniętych dolegliwościami miejsc na ciele i działa z zewnątrz. Airnergy Stream nie wymaga bezpośredniego kontaktu ze skórą, dzięki czemu aparat może być stosowany przez ubranie.

Terapia dermowitalna DVT (dostarczanie energii przez skórę)

Do dermowitalizacji stosowany jest specjalny aparat świetlny – tzw. Stream – który przykłada się do ciała. Wykorzystana w nim technologia jest porównywalna do tej opisanej powyżej, stosowanej w aparacie oddechowym. W przypadku urządzenia Stream fotony teoretycznie generowane są albo na zewnątrz, albo wewnątrz ciała. Powrót zenergetyzowanego tlenu (1O2) do stanu początkowego może nastąpić na zewnątrz lub wewnątrz. W uproszczeniu proces polega na tym, że albo energia generowana na zewnątrz z tlenu singuletowego absorbowana jest bezpośrednio (przez skórę) do struktur powierzchniowych, albo zewnętrzny tlen singuletowy dostaje się do struktur powierzchniowych i tam wyzwala energię, powracając do stanu pierwotnego tlenu tripletowego. Możliwym w teorii wariantem jest również możliwość wewnętrznego aktywowania tlenu w strukturach powierzchniowych i – odpowiednio – wyzwolenie energii wewnątrz podczas powrotu do stanu początkowego – tripletowego. Po pierwsze absorbowana przez skórę, względnie wyzwalana w tkankach podskórnych energia może działać bezpośrednio na miejscu (w skórze lub układzie naczyniowym), co oznacza, że wywiera wpływ na miejscowy śródbłonek, miejscowe leukocyty i makrofagi. Po drugie naturalnie rozprzestrzenia się międzykomórkowo i oddziałuje na miejscowy bierny i czynny układ ruchu. Po trzecie, zgodnie z obecnym stanem wiedzy, jest ona magazynowana w wiązaniach wodorowych i przez układ żylny transportowana do szyszynki, oddziałując na autonomiczny układ nerwowy. Ankiety przeprowadzone wśród pacjentów, wypowiedzi terapeutów i raporty na temat leczenia zwierząt metodą DVT jednoznacznie wykazały jej skuteczne działanie. W krótkim czasie (po niewielu zastosowaniach) stwierdzono już poprawę, również w przypadku objawów chorób przewlekłych, zwłaszcza ostrych, zapalnych, bolesnych napadów – mimo iż w wielu przypadkach intensywne stosowanie konwencjonalnych metod terapii nie przyniosło ani w obiektywnej, ani w subiektywnej ocenie żadnych lub jedynie minimalne efekty. Najczęściej wymieniane sukcesy dotyczą w dużej mierze dolegliwości funkcjonalnych lub organicznych, związanych z narządami układu ruchu, układem odpornościowym, organami oddychania i zębami, a także diagnozami w obszarze artroz, stawów, zapaleń, zranień, zapaleń oskrzeli, infekcji NNH, szumów usznych i bólu zębów (pooperacyjnego lub będącego wynikiem parodontozy). Efekty stosowania terapii dermowitalnej były szczególnie zauważalne przy ostrych problemach, zwłaszcza przy jednoczesnym występowaniu bólu. Podsumowując, DVT wydaje się wpływać przede wszystkim na skórę i śluzówkę, a także pobliskie struktury (tkanki mięśniowe, stawy, NNH, śródbłonek naczyniowy) oraz (przez układ naczyniowy) na autonomiczny układ nerwowy (szyszynka), z jednej strony poprzez wzmożone uwalnianie tlenu z erytrocytów, z drugiej strony przez jego lepsze wykorzystanie przez mitochondria komórek – ale przede wszystkim przez regulację aktywności tlenu w dużej mierze warunkującej przemianę materii w komórkach, względnie przez dezaktywację reaktywnych form tlenu – wolnych rodników (ROS).

Terapia gastrowitalna zakłada picie zenergetyzowanej wody, która wytwarzana jest w urządzeniu bąbelkującym i butelce podczas stosowania aparatu oddechowego. Terapia ta najczęściej łączona jest z terapią spirowitalną. Możliwe jest jednak również jej odrębne stosowanie. Ta metoda sprawdza się zwłaszcza w przypadku zwierząt, które oczywiście nie mogą używać aparatu oddechowego.

Terapia gastrowitalna GVT (dostarczanie energii przez układ pokarmowy)

Terapia gastrowitalna możliwa jest przy użyciu tego samego aparatu, jaki jest stosowany do terapii spirowitalnej. Strona techniczna procesu polega na nawilżaniu „wzbudzonego” powietrza poprzez przeprowadzenie go przez wypełnioną wodą szklaną butelkę. Energia wydzielana podczas powrotu do stanu początkowego tlenu tripletowego jest wówczas absorbowana przez molekuły wody (wiązania wodorowe). Woda ta może być spożywana podczas lub po zakończeniu inhalacji jako dodatek do spirowitalizacji lub odrębna kuracja. Przyswajanie energii fotonowej następuje w obszarze żołądka i jelita (absorbcja przeważnie w jelicie cienkim i grubym). Podobnie jak w przypadku terapii dermowitalnej, po pierwsze może oddziaływać bezpośrednio na miejscu (śluzówka, układ naczyniowy), czyli na miejscowy śródbłonek, miejscowe leukocyty i makrofagi. Po drugie rozprzestrzenia się również międzykomórkowo na dalsze otoczenie (gruczoły, tkanki limfatyczne, wątroba, trzustka). Po trzecie, zgodnie z obecnym stanem wiedzy, może być transportowana do dalszego otoczenia w formie wiązań wodorowych przez układ żylny i naczynia chłonne i oddziaływać na autonomiczny układ nerwowy.

Terapia somatowitalna od momentu jej wynalezienia w latach 80. stale jest przedmiotem badań. Różnorodna pod względem ujęć badawczych i poziomu naukowego literatura przedmiotu odzwierciedla specyficzną historię tej młodej technologii, która początkowo znana była w wąskim kręgu. Od początku testy zastosowań obejmowały również badania o wysokim poziomie naukowym i międzynarodowym charakterze. Dzięki temu możliwe było stworzenie gruntownych podstaw naukowych – w tym przykładów z praktyki leczenia konkretnych obrazów klinicznych chorób oraz teoretycznych hipotez dotyczących działania metody.

Kliknij tu, by pobrać stan badań z sierpnia 2015 w formacie PDF.

Terapia energią tlenową łączy w sobie terapię inhalacyjną z koloroterapią

Nasz organizm przyjmuje światło wraz z jego kolorami składowymi niczym pożywienie. Ma to bezpośredni i mierzalny wpływ na procesy przemiany materii i procesy chemiczne zachodzące w ciele. Zrównoważone posługiwanie się kolorami odgrywa zatem istotną rolę dla naszego stanu zdrowia. Długotrwały brak światła o odpowiedniej długości fali prowadzi do zaburzeń funkcjonowania nadrzędnych systemów regulujących, a w dalszej perspektywie do zaburzeń funkcjonowania systemów podrzędnych, takich jak psychika, narządy czy układy. Dokładne zrozumienie związku między kolorem, psychiką, dolegliwościami i układami narządów może pomóc w zmniejszeniu zaburzeń regulacji i przywróceniu równowagi poprzez odpowiednio ukierunkowaną koloroterapię. Zaburzenia mogą zostać zdiagnozowane przy pomocy różnych metod, najczęściej z obszaru medycyny naturalnej. Po przeprowadzeniu właściwej terapii powinna nastąpić kontrola, która wykaże, czy podjęte działania są skuteczne. Celem terapii w pierwszym rzędzie powinno być poprawienie funkcjonowania nadrzędnego systemu regulacji, ponieważ doprowadzi ona ostatecznie do samodzielnego wyregulowania systemów podrzędnych (meridiany, czakry itd.).

Znaczenie kolorów

Kolory są stosowane w praktyce leczenia pacjentów od stuleci. Wiedza na temat ich oddziaływania na ciało oparta jest głównie na rozpoznaniach Johanna Wolfganga Goethego oraz Izaaka Newtona. Newton stwierdził, że każda barwa spektralna posiada określoną jakość drgań (długość fali) i że kolor staje się widoczny dopiero na skutek pochłaniania przez molekularne struktury obiektu jednych długości, a odbijanie innych. Jako kolor postrzegane są tylko odbijane długości fali. Z kolei Goethe zajmował się przede wszystkim porządkiem kolorów oraz regułami harmonii i ujmował je jako spójną całość. Odkrył, że wszystkie kolory stanowią mieszankę trzech kolorów podstawowych – niebieskiego, czerwonego i żółtego. Kolejne podwaliny wiedzy o działaniu kolorów na człowieka zawdzięczamy prof. Becherowi, anatomowi z Heidelbergu, który w latach 50. przeprowadził badania nad powiązaniem autonomicznego układu nerwowego z działaniem oka. W siatkówce oka odkrył wielobiegunowe komórki, „forpoczty” międzymózgowia, odpowiedzialne za oddziaływanie kolorów na mózg. Ponieważ psychika, układ hormonalny, odpornościowy i autonomiczny układ nerwowy są ze sobą bezpośrednio powiązane i dochodzi między nimi do interakcji, jasne jest, że różne częstotliwości fal światła oddziałują poprzez oko, skórę i psychikę na narządy. Można to zmierzyć przy pomocy badania zmienności rytmu serca (Heart Rate Variability).

Związek światła i kolorów

Światło (którego najmniejszymi jednostkami są fotony) jest formą elektromagnetycznych drgań. Kolory stanowią składowe światła białego i różnią się między sobą częstotliwością drgań. Właśnie różną częstotliwością drgań da się wytłumaczyć ich działanie na organizm. Różne zakresy długości fal mają specyficzne działanie na komórki, układy narządów, a tym samym na funkcje życiowe.

Kolory i ich działanie

Podział kolorów dokonywany jest najczęściej na podstawie koła barw Goethego na barwy podstawowe i dopełniające. Trzy kolory podstawowe, czerwony, niebieski i żółty razem z kolorami dopełniającymi tworzą gwiazdę lub koło, po którego prawej stronie znajdują się kolory ciepłe, po lewej zaś zimne. Kolory oddziałują na człowieka na wiele sposobów, spośród których sporo jest już powszechnie znanych.

Niebieski – odpoczynek i odprężenie

Niebieski to zimny kolor, który działa uspokajająco i odprężająco. Doskonale nadaje się do zmniejszania poziomu stresu (ergotropia) i pośpiechu. Działa na gruczoły i układ hormonalny i steruje procesami przeciwdziałającymi: jątrzeniu, bólom, uderzeniom krwi. Kolorem niebieskim można też regulować hemoroidy, brodawki, niektóre dolegliwości serca (nadczynność), nadciśnienie i bezsenność. Kolor ten łagodzi skurcze na tle nerwowym, rozluźnia mięśnie, relaksuje wzrok i rozluźnia wiązadła. Kojarzy się z równowagą. W koloroterapii wykorzystywany jest m. in. do leczenia migren o podłożu stresowym, ostrych dolegliwości szyi, gorączki i ostrych bólów pleców. Niebieski wspiera pracę układu przywspółczulnego i ułatwia regenerację, odpoczynek, poprawę poziomu energii i procesy naprawcze.

Terapia energią tlenową łączy w sobie terapię inhalacyjną z aromaterapią

Historia aromaterapii

Wiele dawnych kultur, jak np. starożytni Egipcjanie czy mieszkańcy Mezopotamii, znało dobroczynne właściwości zapachów i używało substancji zapachowych lub roślin do zapewnienia zdrowia ciału, duchowi i duszy. Aromatyczny dym wywołany spalaniem odpowiednich roślin i ziół miał uspokajające, relaksujące, wspomagające koncentrację lub pobudzające działanie.

Olejki aromatyczne – naturalnie i zdrowo

Aromaty olejków eterycznych działają harmonizująco, pobudzająco, uspokajająco lub poprawiają nastrój. Polepszają cielesne i duchowe samopoczucie i w łagodny sposób uśmierzają najróżniejsze dolegliwości.

Również Państwo mogą wykorzystać leczniczą moc olejków eterycznych dla osiągnięcia równowagi, wewnętrznej harmonii i stabilnego stanu zdrowia.

Żaden z naszych zmysłów nie jest równie zaniedbany, co węch. Zarazem jest on stale aktywny i wpływa na nas w o wiele większym stopniu, niż przywykliśmy sądzić. Przyjemny zapach wywołuje w naszej podświadomości szereg pozytywnych reakcji, które coraz częściej wykorzystuje się w celowy sposób jako naturalny środek leczniczy lub upiększający. Mogą Państwo zdać się na działanie naturalnych aromatów i skorzystać z przyjemnych wrażeń, a także poprawy poziomu energii życiowej, które oferują nasze specjalne mieszanki.

Porada: Olejki najlepiej przechowywać w lodówce, żeby na dłużej zachowały swoje właściwości.

O tym, jak duże znaczenie mają zapachy w naszym codziennym życiu, świadczą powszechnie używane w języku zwroty:

• „Mieć dobrego nosa”
• „Śmierdząca sprawa”
• „Czuć pismo nosem”
• „Zwietrzyć interes”

Wskazówki dotyczące stosowania

Przed zastosowaniem należy zapytać swojego terapeutę o dawkowanie. Konieczna jest obserwacja pod kątem ewentualnych reakcji alergicznych na olejki.

Skuteczność działania olejków trudno dziś podać w wątpliwość. Nasze luksusowe kompozycje oferują możliwość otrzymywania indywidualnych dziennych dawek mieszanki. W każdej chwili możemy również dostarczyć nieprzetworzone, w 100% naturalne olejki najwyższej jakości.

Wady aromaterapii

Olejki eteryczne oprócz działania leczniczego mogą również – przy nieodpowiednim stosowaniu lub reakcji alergicznej – wywoływać u leczonej osoby skutki uboczne. Powinno to jednak zostać wyjaśnione z terapeutą przed rozpoczęciem terapii.

Ostrożność wskazana jest przede wszystkim w przypadku kobiet w ciąży, dzieci i osób osłabionych. U pacjentów tych nie powinno się stosować olejków eterycznych np. przeciw przeziębieniu. Aplikowane w formie nierozcieńczonej bezpośrednio na skórę, olejki eteryczne mogą wywoływać podrażnienia. W leczeniu małych dzieci nie powinny one być w ogóle stosowane.

Wskazówka dla alergików: Stosowanie olejków eterycznych powinno być brane pod uwagę wyłącznie wówczas, gdy z całą pewnością został stwierdzony brak reakcji alergicznej na substancje zapachowe.